The band sounds noticeably tighter on this EP compared to their debut, though they’ve also leaned into a more familiar, somewhat generic approach to the metalcore genre. While their first release showcased some raw energy and promise, this EP feels like a step toward refining their sound, but in doing so, they’ve fallen into some of the genre's more predictable tropes. The second track, however, stands out due to its diverse range of playing styles, making it the most memorable moment on the EP. The combination of riffs and transitions within this song helps it rise above some of the more formulaic elements present elsewhere.

The guitar work is solid and crisp, with a certain "churchy" quality to the tone that adds some atmosphere to the tracks, though the riffs themselves don’t necessarily bring anything new to the table. They sound competent but familiar—like riffs you’ve heard before from other bands in the same vein, which is a bit of a missed opportunity to push boundaries.

On the drums, however, there’s a noticeable improvement. The inclusion of more double-kick patterns, along with a tighter, more dynamic mix, gives the rhythm section a more prominent presence, and the drums overall feel sharper and more aggressive in the mix. This is definitely a highlight of the EP, adding an extra layer of intensity to the music.

That being said, the bass feels a bit subdued in the overall mix, often getting buried under the weight of the guitars and drums. It would have been nice to hear the bass stand out a bit more, adding some low-end power and presence to balance out the other elements.

Vocally, the band has made some strides since their debut, with a fuller, more mature sound. However, some of the guest vocal features don’t quite land as effectively as intended. While a few of them add some interesting textures, others feel a little forced or try too hard to match the intensity of the music, which can sometimes come across as a bit over the top. The feature on the second track, in particular, works well—blending seamlessly into the background and adding a nice atmospheric layer without overwhelming the song.

One of the main drawbacks here is the mixing, which can be a bit inconsistent at times. The volume levels fluctuate, with certain instruments occasionally drowning out others, making some parts of the EP feel a little imbalanced. While this isn’t a deal-breaker, it does detract from the overall listening experience at times.

Overall, this is a solid EP that will likely catch the attention of metalcore fans, though it doesn’t necessarily push the boundaries of the genre. It’s an enjoyable listen for those who are into this style, but it may not stand out enough to leave a lasting impact on a broader audience.

Η μπάντα ακούγεται πιο δεμένη σε αυτό το EP σε σχέση με το πρώτο τους, αν και έχουν ακολουθήσει μια πιο οικεία, κάπως γενική προσέγγιση στο metalcore στυλ. Ενώ το πρώτο τους άλμπουμ παρουσίαζε κάποια αυθεντική ενέργεια και υποσχέσεις, αυτό το EP φαίνεται να είναι ένα βήμα προς τη βελτίωση του ήχου τους, αλλά με αυτόν τον τρόπο πέφτουν σε κάποιες προβλέψιμες φόρμες του είδους. Το δεύτερο κομμάτι, ωστόσο, ξεχωρίζει λόγω της ποικιλίας των παιξιμάτων του, κάνοντάς το το πιο αξέχαστο σημείο του EP. Ο συνδυασμός των ριφ και των μεταβάσεων σε αυτό το τραγούδι το βοηθά να ξεχωρίσει από τα πιο φόρμουλα στοιχεία που υπάρχουν αλλού.

Η δουλειά στις κιθάρες είναι σίγουρα στιβαρή και καθαρή, με έναν τόνο που έχει μια "εκκλησιαστική" ποιότητα, προσφέροντας ατμόσφαιρα στα τραγούδια. Ωστόσο, τα ριφ από μόνα τους δεν φέρνουν κάτι νέο στο τραπέζι. Ακούγονται ικανά, αλλά γνωστά—σαν ριφ που έχεις ακούσει ξανά από άλλες μπάντες του ίδιου ύφους, κάτι που αποτελεί μια χαμένη ευκαιρία για να σπρώξουν τα όρια του ήχου τους.

Στα τύμπανα, όμως, υπάρχει εμφανής βελτίωση. Η προσθήκη περισσότερων διπλών κικ, μαζί με μια πιο σφιχτή και δυναμική μίξη, προσδίδει μια πιο έντονη παρουσία στο ρυθμικό μέρος, και τα τύμπανα συνολικά ακούγονται πιο αιχμηρά και επιθετικά μέσα στην μίξη. Αυτό σίγουρα είναι το κύριο θετικό σημείο του EP, προσφέροντας μια έξτρα ένταση στη μουσική.

Αυτό που υστερεί λίγο είναι το μπάσο, το οποίο ακούγεται λίγο υποτονικό στην μίξη, συχνά καλυμμένο κάτω από την ένταση των κιθαρών και των τυμπάνων. Θα ήταν ωραίο το μπάσο να είχε μια πιο έντονη παρουσία, προσφέροντας λίγο περισσότερη δύναμη και παρουσία στον ήχο για να ισορροπήσει τα υπόλοιπα στοιχεία.

Στα φωνητικά, η μπάντα έχει κάνει κάποιες πρόοδους σε σχέση με το ντεμπούτο της, με έναν πιο γεμάτο και ώριμο ήχο. Ωστόσο, μερικά από τα guest φωνητικά δεν αποδίδουν όσο θα περίμενες. Ενώ κάποια από αυτά προσθέτουν ενδιαφέροντα υφή, άλλα μοιάζουν λίγο υπερβολικά ή προσπαθούν πολύ να ταιριάξουν με την ένταση της μουσικής, κάτι που μπορεί να ακούγεται κάπως υπερβολικό. Η συμμετοχή στο δεύτερο κομμάτι, συγκεκριμένα, δουλεύει πολύ καλά—συγχωνεύεται άψογα με το υπόλοιπο τραγούδι και προσθέτει μια ωραία ατμοσφαιρική υφή χωρίς να επισκιάσει το κομμάτι.

Ένα από τα κύρια μειονεκτήματα είναι η μίξη, η οποία μπορεί να είναι κάπως ασταθής κάποιες φορές. Τα επίπεδα έντασης κυμαίνονται, με κάποια όργανα να καλύπτουν άλλα σε ορισμένα σημεία, κάνοντάς το να ακούγεται λίγο ανισόρροπο. Αν και αυτό δεν είναι αποτρεπτικό, εντούτοις αποσπά από την συνολική ακουστική εμπειρία σε ορισμένα σημεία.

Συνολικά, πρόκειται για ένα αξιόλογο EP που πιθανότατα θα τραβήξει την προσοχή των οπαδών του metalcore, αν και δεν καταφέρνει να σπρώξει τα όρια του είδους. Είναι μια ευχάριστη ακρόαση για όσους ασχολούνται με αυτό το στυλ, αλλά μπορεί να μην έχει την επιρροή που χρειάζεται για να αφήσει μια διαρκή εντύπωση σε ευρύτερο κοινό.